Decyzja o wysłaniu 3. Dywizji Szybkiej (3ª Divisione Celere "Principe Amedeo Duca d'Aosta") do Rosji spowodowała ogołocenie dwóch pozostałych dywizji szybkich z artylerii konnej, gdyż do Rosji chciano wysłać wzmocnione siły by godnie reprezentowały tam włoską armię.
Tuż przed atakiem na Jugosławie dowódcom włoskich dywizji szybkich przyszło przeżyć duże rozczarowanie, gdyż ich jednostki dosłownie zostały uszczuplone i ogołocone a przecież już kilka dni później rozpoczęły się inwazja. Opis ten dotyczy dywizji: 1ª Divisione Celere "Eugenio di Savoia" i 2ª Divisione Celere "Emanuele Filiberto Testa di Ferro" okresu inwazji na Jugosławię i okresu operowania tych dywizji jako siły okupacyjne na bałkanach do lipca 1941 r.
Czytaj więcej: Dywizja Szybka (Divisione Celere) według stanu po 30 marca 1941 r. (schemat).
W lipcu 1941 r. 3 Dywizja Szybka "Principe Amedeo Duca d'Aosta" (3ª Divisione Celere "Principe Amedeo Duca d'Aosta") została włączona do Włoskiego Korpusu Ekspedycyjnego w Rosji (Corpo di Spedizione Italiano in Russia czyli w skrócie CSIR).
Przystępując do wojny Regio Esercito dysponowała trzema dywizjami szybkimi (Divisioni Celeri). Choć w każdej z nich znajdowały się po dwa pułki kawalerii, to trudno jednak mówić o tych dywizjach jako o jednostkach kawalerii.
Czytaj więcej: Dywizja Szybka (Divisione Celere) według stanu na dzień 10 czerwca 1940 r. (schemat).