Polski pułk piechoty strzelecki w 1939 r.
Autor: Maciej Tomaszewski
UWAGA:
Przygotowania wojenne wymusiły stałe zmienianie etatów i wprowadzenie do nich poprawek łącznie z uwzględnieniem możliwości mobilizacyjnych. W efekcie np. pułkowa kompania ppanc. mogła liczyć od 4 do 12 dział, przy czym ta mniejsza liczba dotyczyła w 1939 r. tylko pułków rezerwowych. Wcześniej obowiązujący etat L.dz.3001/Mob./org./36 został zatwierdzony z opóźnieniem bo dopiero w 1937 roku. Na jego podstawie etatem nr 9 kompanie ppanc. miała 4 działa. Jednak dostawy dział ppanc. stopniowo nasycały naszą armię i poprawka planu mobilizacyjnego L.dz.2700/Org.Mob.38 zmieniła organizację etatu nr 9. Teraz docelowo przewidywano w pułku kompanię już 12-działową. Jednak rozumiejąc, że docelowa liczba w większości pułków nie może być jeszcze osiągnięta, przyjęto możliwość istnienia 9-działowej kompanii ppanc. w pułku piechoty, co jako najbardziej realne zostało uwzględnione w powyższym schemacie organizacji pułku piechoty. Ponadto nadal dla pułków rezerwowych istniał zmniejszony etat 9a przewidujący kompanię 4-działową. Jednak w ramach swych uprawnień, podczas działań mobilizacyjnych modyfikowano etaty do realnych możliwości. Był więc pułk z mobilizacji marcowej (84 pp), który miał w kompanii ppanc. dwa plutony po 3 działa 37 mm i jeden tylko z 2 działami, ale już w chwili wybuchu wojny te 8 dział było podzielone na 4 plutony po 2 działa. Tak więc na zasadzie „tak kraję jak mi materii staje”, w chwili wybuchu wojny ogromna większość czynnych pułków miała w kompanii ppanc. po 8-9 armat ppanc. 37 mm, gdyż tylko w wyjątkowych wypadkach udało się zgromadzić w nich po 12 takich dział.
O organizacji włoskiego pułku piechoty można przeczytać tutaj
Czytaj więcej o organizacji wojsk włoskich