Żołnierz brytyjskiego 3 pułku karabinierów Prince of Wales's Dragon Guards, 1942-1945 (mundur).

3rd Prince of Wales's Dragon Guards powstał w 1685 roku pod nazwą Earl of Plymouth's Regiment of Horse lecz szybko zmieniono nazwę na 4th Regiment of Horse. W 1746 r. zmieniono mu nazwę na 3rd Dragoon Guards. W 1765 r. uchonorowany został tytułem 3rd (Prince of Wales's) Dragoon Guards, przyszłego króla George IV. Po udziale w I WW tytuł ten zmieniono na 3rd Dragoon Guards (Prince of Wales's) i jako pułk kawalerii przetrwał tylko do 1922 r. Początkowo dragonami nazywano piechurów, którzy jedynie maszerowali konno a walczyli pieszo. Później nieco się to zmieniło.

Pułk odnosił sukcesy bojowe w wojnach burskich w Afryce w latach 1901-1902 i podczas I WW w Europie walcząc np. pod Arras i nad Sommą. W 1922 r. pułk został połączony w ramach redukcji armii w jeden pułk z 6th Dragoon Guards (Carabiniers). Do fuzji doszło w Indiach, ale już w 1925 r. pułk przeniesiono do W. Brytanii. W 1928 r. został przemianowany na 3rd Carabiniers (Prince of Wales's Dragoon Guards). W 1936 r. wysłano go do Sialkot w Pendżabie. W 1938 r. jednostka rozpoczęła proces motoryzacji a w następnym roku stała się częścią Royal Armoured Corps (RAC), czyli Królewskiego Korpusu Pancernego. Gdy wybuchła II WW pułk nadal znajdował się w indiach. Kadra pułku została uzyta w 1941 r. do stworzenia konnego pułku 25th Dragoons, który walczył w Birmie (później wyposażony w czolgi). Sam 3rd Carabiniers będzie walczył w tej wojnie wyłącznie w Azji. Po wejściu do wojny Japonii, pułk poczatkowo operuje na południu Indii w celu zapobieżenia ewentualnej inwacji Japońskiej. W 1943 r. pułk zostaje wyposazony w czołgi M3 Lee, wchodzi w skład 254th Indian Tank Brigade z którą bieże udział w bitwie pod Imphal. W okresie od 8 marca do 3 lipca 1944 r., odbyła się seria bitew podczas których Japończycy próbowali zniszczyć Aliantów i wedrzeć się do Indii, ale z dużymi stratami wyrzucani byli ponownie do Birmy. 20 marca pod Tamu 6 czołgów pułku starło się z 6 czołgami japońskimi Type 95 Ha-Go, niszcząc z nich pięć i zdobywając wszystkie. Jest to wymieniane w historii pułku jako sukces, choć biorąc pod uwagę, że czołgi japońskie były jedynie cztery razy słabiej opancerzonymi czołgami lekkimi z działem 37 mm a M3 Lee oprócz działa 37 mm miały jeszcze działo 75 mm, różnie to może być oceniane. Podczas bitwy 13 kwietnia 1944 r., czołgi szwadronu B pułku wspierały batalion piechoty indyjskiej 1/17th Dogras, podczas zaciętych walk o odzyskanie wzgórza Nunshigum Ridge. Batalion japońskiej piechoty z 51 pułku (dowódca pułkownik Kimio Omoto) zdobył to wzgórze i zagroził pasowi startowemu w Imphal co zagrażało też całemu IV Korpusowi brytyjskiemu. Japończycy mieli słabe uzbrojenie przeciwpancerne, ale liczyli że osłonią ich strome stoki wzgórza, pod które, ich zdaniem, czołgi nie będą mogły podjechać. Choć rzeczywiście czołhi M3 Lee miały ogromne kłopoty z wjechaniem na górę, to jednak dały sobie radę. O tym, że walka była jednak zacięta świadczy fakt, że po brytyjskiej stronie wszyscy oficerowie zostali zabici lub ranni. Dzień tej bitwy został ustanowiony świętem pułkowym 3rd Carabiniers. Pułk brał udział w walkach z Japończykami do końca wojny. w 1971 r. w wyniku kolejnej redukcji połączony został z Royal Scots Greys (2nd Dragoons), tworząc Royal Scots Dragoon Guards (Carabiniers and Greys).