Pod naramiennikami widoczne łapki orkiestranta (nazywane potocznie „jaskółczymi gniazdami”), w kształcie wycinka koła, wzoru wprowadzonego w roku 1924 (wygląd łapek orkiestrantów zmieniono w roku 1938, nie wszędzie jednak zdołano je wprowadzić).

 

Nogawki spodni spięte spinaczami parcianymi, na nogach wykonane z groszkowanej skóry trzewiki brytyjskie. Oporządzenie skórzane Pattern 39 złożone z pasa głównego, szelek, ładownic. Na głowie żołnierza angielski hełm Mk. II.

 

Prezentowane łapki orkiestrantów wprowadzono Dziennikiem Rozkazów Nr 5/1924 (poz. 59):

 

„Umundurowanie szeregowych orkiestr wojskowych. 

 

Ustanawiam następujące odznaki dla szeregowych orkiestr wojskowych (orkiestrantów):

 

W piechocie: 

 

Orkiestranci: noszą pod naramiennikiem łapkę okrągłą (…) barwy granatowej, oszytą dookoła wełnianą taśmą białą, szer. 2 cm. Z przeszyciem czerwonem pośrodku; 

 

Tambour-major: łapki pod naramiennikami, jak u orkiestrantów z różnicą: 1) zamiast taśmy wełnianej - dookoła galon srebrny szer. 2 cm. z czerwonem przeszyciem pośrodku, 2) na łapce - ukośne (z góry ku tyłowi naszyte takież galony w odstępach ½ cm (…).”

 

Ponieważ na znanych mi, pochodzących z tego okresu, zdjęciach archiwalnych, mocowanie łapek nie jest widoczny, wybrałem wiązanie na tasiemki. Tasiemka górna, przyszyta do łapki, została wsunięta pod naramiennik, dwie dolne, umocowane do rogów półkola, podwiązano pod rękawem. Taki właśnie sposób mocowania łapek prezentuje np. rysunek z 1938 roku zawierający wytyczne ich wykonania.

 

Za pomoc w przygotowaniu sylwetki dziękuję Karolowi (na zdjęciach) oraz Piotrowi Marciniakowi (SH im. 10 Pułku Piechoty) i Mariuszowi Szkupowi (SHR „Patria”).