Nastąpiło to w drugiej połowie czerwca 1943 roku (wyposażenie i samą nazwę przejęto od 316 Kompanii Transportowej męskiej). W lipcu tego samego roku kompanię przeniesiono do Palestyny gdzie w Centrum Wyszkolenia Armii w miejscowości Gedera ochotniczki przechodziły trzymiesięczne kursy doszkalające (szkolenia, także te ogólno-wojskowe odbywały się również w Rehovoth). W programie kursów były m.in. nauka przepisów drogowych, budowy i obsługi pojazdów, nauka jazdy, a także posługiwania się mapami. Po zakończeniu reorganizacji i szkoleń kompania pełniła służbę polegającą na przewożeniu oddziałów i zaopatrzenia. Na jej wyposażeniu znajdowały się 3 tonowe samochody ciężarowe 15 CWT Dodge (potem także 3 tonowe ciężarówki Chevrolet oraz lekkie samochody rozpoznawcze typu Jeep).

 

W styczniu 1944 roku kompania (stan ewidencyjny: 324 ochotniczki) została przeniesiona do Egiptu, z którego pod koniec kwietnia 1944, przerzuconą ją do Włoch. Z początkiem maja 1944 roku 316 Kompani powierzono początkowo obsługę Bazy Korpusu, miesiąc później całości 2 Korpusu Polskiego. Zadaniem pododdziału było zaopatrywanie drugiej i trzeciej linii w amunicję, żywność, paliwo, sprzęt oraz transportowanie wojska. Do obowiązków kierowczyń, prócz prowadzenia pojazdów, należały codzienna konserwacja i naprawa powierzonego sprzętu, a niekiedy także załadunek i wyładunek. Warunki pracy były trudne: zakwaterowanie w warunkach polowych, żywienie się suchym prowiantem, narażenie na ogień nieprzyjaciela. Od sierpnia 1944 roku dowództwo i obsługa kompanii była wyłącznie żeńska, mężczyźni służyli jedynie w plutonie pomocniczym i warsztatowym. Miejsce dotychczasowego dowódcy kompanii rotm. Stanisława Rasińskiego zajęła insp. Maria Trojanowska.

 

85% ochotniczek było w wieku od 18 do 30 lat, tyle samo z nich pochodziło z terenów położonych poza tzw. linią Curzona.

 

Dzięki swojej ciężkiej i ofiarnej pracy kobiety z kompanii transportowych zyskały szacunek i uznanie kolegów. Były sumienne, nie miały poważniejszych wypadków, nie zdarzały się wśród nich również przypadki prowadzenia w stanie nietrzeźwym. 

 

Ochotniczkom z 316 Kompanii Transportowej nadano m.in.: 7 srebrnych Krzyży Zasługi z Mieczami, 35 brązowych Krzyży Zasługi z Mieczami, 213 Medali Wojska oraz Krzyże Pamiątkowe Monte Cassino.

 

1) Palestyna, 1943. Ubiór polowy (noszony w szeregu, w służbie oraz przy zajęciach służbowych). Prezentowana na zdjęciach ochotniczka ubrana jest w nałożony na koszulę khaki sweter wełniany w tzw. serek (noszony w okresie przejściowym: lato - zima), spięty regulaminowo pasem skórzanym starego wzoru (P-39) oraz spodnie Battle Dress Pattern 37. Na nogach wykonane z groszkowanej skóry sznurowane trzewiki tzw. Ammo Boots. Nogawki spodni spięte brezentowymi opinaczami. Na głowie furażerka brytyjska (FS Cap), z nałożonym polskim orłem (furażerkowy, mniejszy) i polskimi guzikami.

 

 

 

 

 

2) Włochy, 1944 (przed Monte Cassino). Ubiór polowy. Prezentowana na zdjęciach ochotniczka ubrana jest w zestaw (bluza i spodnie), Battle Dress Pattern 37 oraz skórzany serdak Leather Jerkin. Na głowę nałożony czarny beret należny ochotniczkom z kompanii transportowych (w 316 Kompani wydany w marcu 1943), z doczepionym metalowym orłem. Na nogach wykonane z groszkowanej skóry sznurowane trzewiki tzw. Ammo Boots. Nogawki spodni spięte brezentowymi opinaczami. Przez ramię przewieszony chlebak. Widoczne naszywki Poland oraz (na lewym rękawie bluzy) syrenka będąca oznaką rozpoznawczą dowództwa oraz oddziałów pozadywizyjnych 2 Korpusu Polskiego wprowadzoną we wrześniu 1943 roku (wcześniej funkcjonująca w tej samej roli w APW).*